Blogopmaak

< NAAR ALLE BLOGS

Ik voel me soms zo kwetsbaar.

Wie ben ik om mensen naar hun licht te begeleiden. 
Het is soms voor mezelf al zo moeilijk om erbij te blijven. Aan te blijven. 
Helemaal in deze tijden van angst en verdeling. 
Ik voel me soms meer een spaarlampje. En ik merk dat ik me daar ongemakkelijk bij voel. 
Want hoe kan ik anderen dan de weg wijzen? Waar sta ik? Waar gaat het heen? 

Zo mijmer ik er wat op los terwijl ik ondertussen de tuin in staar waar alles bloeit alsof het zich nergens druk om maakt. 
De natuur…mijn grote voorbeeld. De heldin zonder sokken, met blote voeten in de aarde. 
En ook zonder oordeel, angst of twijfel. 
Geen mug of bloem of vlinder die zich niet bewust is van haar gave, zijn licht, een levenstaak en vervulling. 
Of die zich om wat dan ook maar druk zou maken. Het is slechts druk met het in leven houden van zijn soort. 
Maar wij mensen zijn duidelijk van een andere soort. 
We maken ons zorgen, piekeren ons suf, ervaren angsten vanuit onderdrukte emoties, we houden zielsveel van mensen maar zijn bang ze te verliezen…dus houden we maar wat minder van ze. Dat is veiliger. 
We houden het leven op afstand en houden de dood (of de gedachte eraan) nabij. 
Ik mijmer dus en ik vraag mezelf die vragen: wie ben ik om…? En hoe dan als…?

Een mus fluit me wakker uit deze neerwaartse spiraal. 
Hij staart me aan vanaf de houten paal waar ik theekopjes met zaadjes aan heb gehangen. 
De mus gaat over eerlijkheid. En over gevoelig zijn en over een huismus zijn. 
Tja…dat ben ik wel. Ik trek me graag terug in de veiligheid van ons huis. 
En tuin uiteraard.
Hoewel ik ook zo kan opleven als ik de wereld in beweeg. Als stewardess vloog ik vele jaren de wereld rond en ik ontmoette overal mooie mensen, ontdekte de wereld en vooral mezelf. 
Vrij en onafhankelijk. Zo ben ik. 
Of misschien: zo was ik. En ik mis die ik. 
Vooral nu het naar buiten toe gaan, de wereld in, reizen, mensen ontmoeten, elkaar in de ogen kijken en liefhebben, zoveel ingewikkelder is geworden. You don’t know what you’ve got till it’s gone…

Ik verstop me zodat anderen mij niet zien. Niet kunnen raken. 
Niet kunnen leegzuigen. 
En ik verberg mijn angst en verdriet. Die is er namelijk ook soms. 
En mijn Licht houd ik vaak zelfs voor mezelf verborgen (zijn we daar allemaal niet goed in?)
De spaarlamp wordt spaarzaam gebruikt.
Niet iedere dag hoor...maar dit is dan zo'n moment.

Waar ben ik dan zo bang voor? 
Ik weet best dat het geen zin heeft. 
Dat angst zorgt voor stagnatie, stilstand, descreatie, ofwel: destructie. 
Toch is het er. Bij tijd en wijle. Zoals deze ochtend. 

Het leven liep zo.
Ik trok me steeds meer terug vanaf dat ik stopte met vliegen. 
Ik kreeg de burn-out en mijn wereld werd kleiner en kleiner. 
Toen werd ik moeder en ik leerde om weer in baby-stapjes de wereld in te gaan. 
Maar wel gebonden aan tijd, ruimte en kinderschema’s. 
En toen mijn leven weer open kon gaan omdat onze dochter naar school ging, ging de wereld dicht. 
Op slot. En we kwamen met ons drietjes thuis te zitten. 
Wat heeft dat nou weer te betekenen?

Maar alles in het leven klopt. Altijd. Zo ook deze weg die ik mocht bewandelen. 
Leuk? Nee niet echt…maar leerzaam? Jazeker. 
Ik ben, zo weet ik van mezelf, het meest op mijn gemak als ik in mijn eigen huis en tuin ben. 
Een huismus? Ja. 
En eerlijkheid… Als ik heel eerlijk ben heeft het ook te maken met mijn gevoel van kwetsbaarheid. 
Ik verschuil me mateloos en heb veel tijd nodig om me telkens weer op te laden. 
Om bij te komen van contacten. Van het leven. 
Om me weer op te laden om vervolgens de wereld weer in te kunnen.
Maar eigenlijk doe ik dat ook uit zelfliefde. 
En omdat ik als ik opgeladen en fris ben veel meer kan genieten van het leven dan wanneer ik al het 'oude' mee blijf zeulen. Want zonder al die ballast is het leven veel lichter.

De mus geeft raad aan deze vrouw die zich klein voelt. Nederig, nietig. 
Met haar angst om vertrapt te worden. 
En…bang om bétrapt te worden. Op onechtheid. Oei die is niet leuk om te zien.
Bang dat ze gaan zien dat ik niet die vrouw ben die alles goed voor mekaar heeft. 
Die weet hoe het leven werkt en zich moeiteloos mee laat nemen in de stroom…en de storm. 
Alsof ik alles weet en boven anderen zou staan…pfff ik voel de zwaarte loskomen die me vasthoudt in mijn ‘veilige’ leventje.
Want hiermee hou ik de wereld op een afstand. En dat wil ik allerminst. 
Want in mijn hart ben ik een mensenmens. Ik hou van iedereen. Dat is tegelijkertijd mijn makken ook.

Gevoelig, kwetsbaar, erg bang om alleen te zijn. 
En toch kan ik zo moeilijk de verbinding aangaan. 
Bang om afgewezen te worden. Om mensen kwijt te raken. Om gezien te worden in al mijn facetten. 
De mooie en niet zo mooie. 
Om alleen te komen staan omdat anderen mij niet accepteren als ik niet zo sterk ben als men dacht. 
Of is dat slechts mijn eigen gedachte. 
Mijn hart weet beter, maar mijn hoofd speelt dit spelletje goed.

Wat ik verlang is openheid. Echt openstaan voor de lieve en mooie mensen hier in mijn omgeving. 
Omdat zij en ik dat verdienen. 
Mijn hoofd gooit er een angst doorheen: openheid is kwetsbaarheid en de wereld dendert nu al zo genadeloos door mijn systeem heen! Dat kan ik niet, dat red ik niet! Hoeveel meer kan ik aan? Wat nou als…?

Ik voel een antwoord vanuit het Licht opkomen. 
En die geeft me een duidelijke boodschap: 
Je kunt je openstellen voor het duistere óf voor het Licht. 
Dat is een keus die je hebt. En hoe lichter en echter jij wordt, hoe meer Licht je gaat zien in anderen, hoe meer Licht je kunt dragen en hoe meer je ervan kunt toelaten.  

Je hoeft de heftigheid niet binnen te laten komen. 
Focus je op het mooie, het goede, het fijne en het lichte. In jezelf en in de wereld.
En laat wat wel binnen komt door je heen stromen. 
Houd het niet vast. Het is niet van jou.

Och ja, ik was het vergeten…ik weet het ook wel. En ik doe dat toch ook al wel?

Ja, maar kijk naar je verlangen van diepe verbondenheid die je wilt voelen stromen en stralen. 
En je wilt aan-wezig zijn. Je wilt je openen voor die diepere laag in jezelf. 
Het deel wat je nu nog verbergt is het deel dat gezien en gehoord wil worden. 
Een belangrijke schakel. En die vraagt nu jouw aandacht.

En je noemt het kwetsbaar. Maar dat is het geenszins. 
Dat zegt je hoofd, een hersenspinsel of mindfuck (if you like). 
Het is allesbehalve kwetsbaar. Het duistere is in die zin veel kwetsbaarder. 
Maar het vond een manier om te manipuleren en om tot in de lichamen van mensen door te dringen. 
Het kruipt naar binnen en vindt er knoppen om op te drukken en pijn en verdriet om zich aan vast te klampen. 
Maar dat zuivere en liefdevolle is duizendmaal krachtiger. 
Het vindt zijn weg ook, alleen via de weg van liefde. Het manipuleert en wurgt niet. 
Het is ook niet trager, het is subtieler. 
Het stroomt nu de harten binnen van alle mensen. 
En vanwege de vrije wil van alle mensen op aarde, zal het daar wachten tot het ontvangen wordt. 
Door die mensen. 
Er is niet veel voor nodig om het licht in alle mensen aan te laten gaan. 
Maar ze moeten er wel bewust voor kiezen. En dat is wat zich nu aan het ontvouwen is. 
En nu ook aan jou de keus of je het licht in jezelf omarmt. 
Of je alle facetten van jezelf en anderen, alle kleuren van het kleurenspectrum wilt omarmen. 
En aan jou om er te zijn voor hen die wel willen, maar de weg niet (meer) weten.
Jullie moeten er juist nu voor elkaar zijn.
Want het Licht is er, in iedereen. Maar het duistere probeert terrein te winnen.

Je hoeft slechts je ogen te sluiten (of niet, als dat je voorkeur heeft), bewust contact te maken met je hart, daar een kort moment aanwezig te zijn en “JA” te zeggen. Zodat het Licht in jou weet dat het z’n werk mag gaan doen. 
Zodat het mag gaan stromen. Eerst door heel je lichaam, tot in iedere cel. 
En dan je energievelden in, zodat je volstroomt met het Licht dat je in wezen bent. 
De duisternis kan hierin niet bestaan. En dus zal het je niet meer raken. 
Uiteindelijk zal het verdwijnen, volledig opgaan in het Licht. 
En hoe meer zielen “JA” durven zeggen vóór het Licht, hoe sneller dit proces zal verlopen. 

“Dat klinkt zo simpel, waarom doen we dat dan niet allemaal gewoon?”

Waarom doe jij het niet gewoon. Nu.
(in de buurt gaat op dat moment een trilmachine voor bestrating aan, de grond achter bij ons in de tuin trilt ervan).

“Weerstand. Waarom?”

Het duister geeft niet graag op. Want eenmaal in het Licht heeft het geen bestaansrecht meer, verdwijnt het, verliest het bodem. Vraag het om plaats te maken, het heeft zijn tijd gehad. Het heeft geen heilige basis meer hier op aarde. 
Het is niet vruchtbaar. Kies. Want jij beslist.

Ik doe mijn ogen dicht en leg mijn handen op mijn hart om meer focus te hebben. 
Ik kijk maar zie niets. 
Dan voel ik een zachte tinteling aan de achterkant bij mijn ‘vleugels’. 
De machine verderop stopt en het wordt stil. 
Ik laat het Licht groter worden. Het is zacht en heel subtiel. 
Dan zie ik: het is Gouden Licht! Ik voel verbazing (en ook dat verbaast me weer). 
Ik? Gouden Licht? Voor mij? Zo klein kan ik me dus nog voelen, zo nietig. 
Ik laat het doorstromen en via mijn hart ook mijn aura vullen. Ik voel me krachtig en beschermd. 
Het Licht vult me op en ik voel me …vervult.

Als je je dagelijks met dit Gouden Licht verbindt, voordat je de deur uitgaat, voordat je met de dag begint, voordat je hallo zegt tegen de wereld, dan bewijs je daarmee het hele Universum een grote dienst. 
Het is er voor jou én voor de wereld.

Dit Licht ervaar je nu nog subtiel. Maar het zal krachtiger worden. Helderder. Zuiverder. 
En van een steeds hogere trilling. 
Het leeft in de harten van alle mensen. 
Het is het zaadje dat geplant is in ieders hart. 
En het is nu aan jou en eenieder om er JA tegen te zeggen. 
Dat deed je al voordat je naar de Aarde kwam, maar je vergat het. 
Nu word je er weer aan herinnerd.
Verbind je iedere dag met dit Licht in je hart, tot je je er volledig bewust van bent. 
Tot je gaat zien dat je dit Licht ook uitstraalt. 
En bedank jezelf dat je JA zei. 
Wij bedanken je.

💚 Cindy
door Cindy van Geel 13 april 2023
De zoete geur van haar wortel maakte alles weer goed. Een geur die me herinnert. Aan levens waarin ik ook deze liefdevolle strijd leverde met de natuur. Die me altijd het inzicht gaven in (denk)patronen die mijn leven willen bedwingen. En om de kruiden te oogsten die helend zijn voor de mensen om me heen.
Blog | In je licht gaan staan of je schaduwen aankijken?
door Cindy van Geel 14 oktober 2022
We hebben een verantwoordelijkheid. Naar onszelf. Naar de wereld. Want alles wat jij in jezelf weet te helen, heel je in de wereld. Alles wat jij uit de schaduw haalt en heelt, heelt een stukje in een ander.
Nanaaja Blog | Bernagie geeft je nieuwe moed.
door Cindy van Geel 16 december 2021
Deze week ontmoete ik een prachtig mens in mijn praktijk. Haar verhaal had een kern die ik de regelmatig tegenkom: ze durft niet te vertrouwen op haar eigen gevoel. Of eigenlijk weet ze nauwelijks te herkennen wat haar gevoel is, wat haar waarheid is. En anderen proberen constant binnen te dringen in haar hart en hoofd. En veroorzaken daar chaos. Een tweestrijd. Zoals we die op het moment in de wereld zien. We worden allemaal in onze eigen stukken uitgedaagd. Zo binnen...zo buiten... En je omgeving spiegelt dat wat er aan het licht wil komen. Wat getransformeerd mag worden. Waar je klaar voor bent. JONG GELEERD Ze leerde als kind al dat haar gevoel er niet toe deed. Haar gevoel werd door niemand bevestigd. In tegendeel. En bovendien leek het niet te kloppen met de werkelijkheid waarin ze zich begaf. Zo leerde ze al heel jong dat ze er niet op kon vertrouwen. En nu is ze volwassen en leeft ze in een wereld die aan alle kanten aan haar trekt en duwt. En ze is daar doodmoe van geworden. Ze geeft te vaak toe aan dat wat anderen van haar verwachten. En bevindt zich nu moment in haar leven waar veel niet meer klopt voor haar. Maar ze heeft de energie niet om ervoor te gaan staan. Ze laat haar hoofd hangen en weet het even niet meer. BERNAGIE, WAT WIL JE ONS ZEGGEN? En zoals wel vaker riep een kruid mij nog voor de sessie. Het kwam als beeld en gevoel tot me, ik sloeg een kruidenboek open voor bevestiging en ja hoor...Bernagie. Duidelijk. En hoewel ik haar nog niet eerder ontmoet had, bleek het achteraf heel erg passend te zijn. Ik liet het kruid tot me spreken. Bernagie zegt: "Ik ben er voor wie het hoofd laat hangen. Voor wie moe is en uitgestreden. Ik geef je de moed en de kracht om naar binnen te gaan. Mijn bloemetjes kleuren van roze naar blauw zodra we gekust zijn door de bijtjes. Dit zou je als symbool kunnen zien van het naar binnen keren, naar je hartruimte, om daar jezelf in liefde ontvangen... en om tot nieuwe inzichten te komen. Daar breng ik je naartoe. Naar je hart. De plek waar je jouw eigen moed en kracht kunt vinden. Om door te kunnen gaan op het pad dat je voor dit leven gekozen hebt. Om je eigen waarheid te gaan zien. Over jezelf. Over de wereld waarin je je begeeft. En om van daaruit jouw leven opnieuw vorm te geven." BERNAGIE VOOR LICHAAM EN GEEST We kunnen allemaal zo af en toe wel wat nieuwe moed gebruiken. En ondersteuning gebruiken bij het loslaten van het oude. Zeker nu. De wereld is in rap tempo aan het veranderen. En dat kan soms heel spannend zijn. We komen van alles tegen wat onze aandacht wil. Wat getransformeerd wil worden in ons systeem. En het is veel wat we te verwerken hebben. Heel veel. Bernagie helpt je bij het afvoeren (fysiek en emotioneel) wat niet goed voor je is. Wat niet (meer) klopt voor je. De slijmstoffen, looistoffen en saponinen in dit kruid zijn vlijtige schoonmakers. Een goed team samen! En Bernagie helpt je onderscheid te maken tussen (jouw) goed en fout, zodat je je hart beter kunt volgen. We kennen dit kruid in de vorm van olie (omega 6) en een tinctuur (in homeopatische verdunning). Bernagie is helend voor de vrouwelijke organen, de huid, is preventief te gebruiken bij hart - en vaatziekten, versterkt je immuniteit en zenuwstelsel en verzacht de luchtwegen. Het is bovendien ondersteunend bij droge hoest, bronchitis, griep en verkoudheid. Ook bij depressie en burn-out geeft het je de kracht om eruit te komen. De olie koop je bij een gezondheidswinkel, de tinctuur kun je bij mij bestellen in de SHOP (kies voor Borago•Bernagie). Het is ook één van de kruiden in de kruidenkuur WEERSTAND . Voor heel specifieke werking en of het voor jou is (contra-indicaties) is het verstandig om een afspraak te plannen of je (huis)arts te raadplegen. Je kunt me ook altijd een e-mail sturen met je vraag. TERUG NAAR HAAR Tijdens de sessie zag ik een groep van zo'n 10 lichtwezens die om haar heen stonden. Toen ik haar daarover vertelde zei ze dat iemand haar dat ooit eerder had gezegd. Het is duidelijk dat ze er niet alleen voor staat en dat ze iets moois te doen heeft in dit leven. Maar eerst mag ze haarzelf helen en haar eigen hart gaan voelen. Hierbij kan ze haar 'familie van Licht' altijd om hulp vragen. Ze heeft ze nu gevoeld en ze staat er meer voor open. De sessie bracht haar wat ze nu nodig heeft om de volgende stappen te zetten in haar leven. Ze laat me later nog via een berichtje weten dat ze zich zachter en rustiger voelt. Dat ze verandering voelt. Ze ging na de sessie in ieder geval goed naar huis. Met een oprechte glimlach. En daar gaat het mij om. Heb jezelf lief. 💚 Cindy
Nanaaja  Blog Ginkgo Ik heb het wel gezien.
door Cindy van Geel 15 november 2021
Ginkgo zegt me dat we nu niet moeten opgeven. We staan op een punt van helderheid, van samensmelten, van hereniging. Grappige woordkeus want Ginkgo heeft zelf nog nooit opgegeven!
Nanaaja Blog Wat heeft de natuur ons te vertellen over deze tijd?
door Cindy van Geel 14 september 2021
Niks. En tegelijkertijd alles. (er is altijd meer dan één waarheid). Want in de natuur gaat het om gedijen. Om vloeiend meegaan in de stroom van liefde en tijd. Alles gebeurt wanneer het gebeuren moet. Niks staat op de verkeerde plek. Er is geen oordeel, uitsluiting, afwijzing, angst, radeloosheid… Alleen vrede. Alles klopt. Altijd.
Nanaaja Blog Mijn kracht
door Cindy van Geel 26 augustus 2021
De zomer is bijna klaar met haar furore. Haar vuur brandde dit jaar weer intens. Het is het innerlijke vuur die ze ieder jaar tot expressie weet te brengen in duizend kleuren en meer. Binnenkort zucht de herfst een lange zachte frisse uitademing voor de lange koude inademing van de komende winter. Wat is het leven mooi als je met een open hart kijkt. Een dans tussen de seizoenen. Tussen mannelijk en vrouwelijk. Tussen aarde, vuur, water en wind. Tussen vlinders die nog snel even paren op deze zonnige dag. Een continue in- en uitademen. Met de stilte daar tussenin als brug naar het nieuwe. Alles leeft. Ik leef.
Nanaaja Blog Bijvoet
door Cindy van Geel 6 augustus 2021
Bijvoet wordt gezien als ‘de moeder der kruiden’. Een heilig kruid. Het reinigt als wierook (smudge) je energieveld en je huis en jaagt daarmee alle ongewenste spirits en energieën weg. Ook opent het kruid je voor je eigen magie.
Nanaaja Blog Zilverschoon brengt man en vrouw in balans
door Cindy van Geel 29 juli 2021
Zilverschoon… Ik plukte haar uit de berm waar ze klein en laag bij de grond nauwelijks zichtbaar was. Langs een fietspad met geen fietser die haar ooit heeft opgemerkt in de schaduw van de fraaie Kastanje-dames. Een paar kleine stekjes groef ik voorzichtig met mijn handen uit. En ik zette haar, dankbaar dat ik haar gevonden had, even later in onze tuin. Want ik weet van haar kracht.
Nanaaja Blog Door het donker naar het licht
door Cindy van Geel 16 juli 2021
Oh, wat zou ik graag willen dat ik je zo plop…van je huidige situatie in het Licht kon plaatsen. Maar dat kan ik niet (en ik mag dat ook niet) en dat is maar goed ook. Iedereen bewandelt haar/zijn eigen weg op haar/zijn eigen tempo.
Nanaaja Blog Cichorei
door Cindy van Geel 1 juli 2021
Cichorei is een heel veelzijdig kruid met een mooie milde werking op de lever. Ze wordt ook wel de 'vriendin van de lever' genoemd. Via de lever heeft ze een kalmerende en licht reinigende werking op de spijsvertering. Het helpt je met verteren.
Meer posts >

Deze website gebruikt cookies om je de beste ervaring op deze website te geven. 

×
Share by: