Nieuw leven is onderweg.
De wind waait het zaadje los van de moederplant en het deint zachtjes gedragen door de luchtstroom mee tot het een plek vindt om te landen. Altijd precies daar waar het bedoeld is. De Grote Geest nam het mee en plaatste het daar waar het uiteindelijk tot expressie mag komen. De essentie van de plant of boom waartoe het gaat groeien, zit al in het zaadje. Een Paardenbloemzaadje wordt nooit een eik en een eikel zal geen Paardenbloem worden. Hier op aarde is dat zo. We nemen de vorm aan die past bij dat wat we willen laten zien en waarmee we onszelf en elkaar het beste kunnen ondersteunen in de groei van ons hoger bewustzijn.
De warmte van de zon en de kracht van regen zijn het zaadje al wel bekend, maar het kon er zelf nog niets mee. Maar eenmaal geland in de schoot van de aardemoeder gaat het wortel schieten zodra er water bij komt. En dan, als het stevig verankerd is en erop kan vertrouwen dat het door Moeder Aarde gedragen wordt en beschermd is (basisveiligheid), gaat het op zoek naar het Licht van broeder zon. En alleen dan kan het straks tot volledige expressie komen.
We hebben net als het zaadje alle windrichtingen en alle elementen in onszelf nodig om tot expressie te komen.
Om te worden wie we bedoeld zijn te zijn.
De warmte van de zon roept. Alle elementen werken mee aan dit grote manifestatie-project. Vanuit een diepgeworteld verlangen om te groeien en te bloeien, iets wat er van nature inzit, vindt het ondersteund door de elementen haar weg naar het Licht. Bij iedere in- en uitademing groeit het verder en hoger. De Godsvonk brengt dat intrinsieke verlangen steeds verder naar buiten. Het moet simpelweg gehoor geven aan dat verlangen. Hoe spannend ook. Hoe moeilijk soms ook. Hoeveel tegenslagen ook. Misschien wordt het een paar keer omver gemaaid. Maar het verstevigt de wortels en groeit opnieuw naar het Licht. Het kan niet anders. Het leeft.
Dan vormt zich de knop. En het twijfelt geen moment aan de vorm of wat er straks uit zou kunnen komen. Het zit zo vol levenskracht dat het bijna niet kan wachten om op het juiste moment, terwijl de bijtjes al zoemend rond de gesloten knop vliegen, volledig open te gaan. Niet een beetje, maar echt helemaal. Hier ben ik. Dit is waarvoor ik hier kwam. Dit is mijn zielsmissie, mijn levensdoel, mijn essentie in vorm gemanifesteerd. Prachtig en teer, kwetsbaar en oh zo krachtig. En het weet precies wanneer dat moment is.
Waar blokkeert jouw creatieve proces?
Ben je op de juiste plek geland? Hoe vaak heb je opnieuw moeten beginnen. Je wortels weer moeten verbinden met de aarde? Kun je dat makkelijk of zit daar nog iets op? Vertrouw je je omgeving, Moeder Aarde, het Leven? Trek je je terug in het zaad? Ben je niet van plan je ooit te laten ontkiemen? Hoe komt dat? Wat draag je aan pijn, verdriet, angst, schuld of schaamte mee? Blijf je wortels maken zonder ooit tot een volgende stap te komen? Vat in de donkere aarde omringd door schijn veiligheid.
Aarden, wortelen is iets wat we altijd blijven doen. Maar net als een dag of een jaar heeft ook aarden eindeloos veel lagen of cycli. Iedere gedachte creëert iets nieuws. En je kunt niet niet creëren. Een idee landt (of niet) en wil wortelschieten. Maar als je ideeën of opdrachten aangeleverd krijgt die je mag of moet uitvoeren, dan wordt het niet door de Grote Geest, je hart, je ziel, de windstroom geraakt. Dan valt iets op de grond waar misschien de omstandigheden helemaal niet voedend zijn. Ook onze eigen geïnspireerde ideeën kunnen zo eindigen. Want als je je hart hebt afgesloten komt er niet veel binnen. Je droomt erover, je vertelt er misschien zelfs over. Maar je doet er niks mee. Het landt niet.
We gaan soms op wilskracht nog proberen om er ‘iets van te maken’, maar dat put het zaadje uit. En als we dat te vaak doen raken we zelf uitgeput. Opgebrand, burn-out. Het zaadje daalt zonder de bescherming van je ziel langs je 3e chakra (vuur) en verbrandt. Of het komt nog wel verder tot bij je 2e chakra en het verdrinkt in de emoties die daar de leiding hebben. Of het droogt op door een te rigide levenshouding. Maar misschien beweegt het ook daar voorbij en het komt bij je 1e chakra en daar blijkt de bedding niet voldoende voeding te bevatten. Of het is rots landschap. Of kale vlakte. Niks vruchtbaars. Noem maar op. De weg, de route, de omstandigheden zijn bij eenieder anders. We hebben allemaal onze eigen wonden te helen en onze eigen innerlijke kinderen te helen. Om de weg vrij te maken voor de inspiratie die de weg mag vinden door je lichaam om zich hier op aarde te manifesteren.
En anders passeert het zaadje, het idee, de inspiratie, niet de ‘stations’ voor manifestatie die tot de expressie van het idee in de vorm kan leiden.
Een idee komt via de kruin binnen en vormt een gedachte of je gaat ervan dromen. Neemt het denken het over dan wordt het in een lade gestopt (voor later), blijf je in dromen hangen dan komt het nooit ‘van de grond’. Onderweg gat het nog langs de poort van jouw waarheid. Is dit wat ik wil delen met de wereld? Is dit zuiver wie ik ben? Wat mijn groei bevordert?
Alleen als een idee via het hoofd af kan dalen naar het hart en daar ‘goedgekeurd’ wordt om verder af te dalen naar de aarde, heeft het een kans van slagen. Dan komt het langs vuur, water en aarde. Devine timing…alles moet perfect kloppen. Maar een Paardenbloem bijvoorbeeld krijgt niet voor niets heel veel zaadjes. Het is survival of the fittest. En ook wat de omgeving ervan nodig heeft. En dan, als het idee is omarmt door je ziel, als het klopt met jouw waarheid, vindt het haar weg richting de aarde. Eenmaal daar gaat het in de vochtige en warme grond aarden, wortelen, zich verankeren. Aarde-energie voedt het zodat de essentie wakker gemaakt wordt. Het is een magisch proces. En het idee zoekt haar weg naar expressie. Naar boven. Richting
En als we ons eigen leefde van vreugde en overvloed willen gaan creëren dan hebben we dat innerlijk werk te doen. Het kan echt. Ik ben er het levende voorbeeld van. En soms heb je daar wat hulp bij nodig. Duwtjes. Of diepe healingen. Maar het kan. En het mag.
💚 Cindy